"22 lipca 2012
Tak łatwo zniszczyć komuś życie w jednej sekundzie. Dlaczego mi to zrobiłeś? Dlaczego zniszczyłeś to wszystko? Mieliśmy być przecież szczęśliwi, tak jak w tych wszystkich bajkach. Ale faktycznie.. Życie to nie bajka. Pojawiłeś się tak naglę, obróciłeś moje życie o 180 stopni, a potem to zniszczyłeś. Ja głupia wierzyłam w każde twoje słowo, poszłabym za tobą na koniec świata, a ty tak po prostu to wszystko zaprzepaściłeś... Nienawidzę cię, a zarazem nadal kocham..
Podpisała Naiwna Kretynka"
Wyrwałam kawałek kartki z pamiętnika i wsadziłam w szparę wysokiego dębu, z nadzieją że ON kiedyś to przeczyta. Tu spędziłam z NIM najwspanialsze chwile. Można by powiedzieć, że to 'nasze miejsce'. Przejechałam ręką po inicjałach wyrytych w korze drzewa. Pojedyncza łza spłynęła mi po policzku, a za nią jak wodospad płynęły inne. Wszystkie wspomnienia tak nagle wróciły. Te dobre i te złe. To tak strasznie bolało i cały czas boli. Jestem pewna, że nie zapomnę tego co mi zrobił, chociaż bardzo bym chciała. Mówią, że czas leczy rany, ale to nie prawda. To wcale nie jest takie łatwe, zapomnieć o kimś, kogo się kocha. To jak zapomnień ja ma się na imię. Dwa miesiące minęły, a ja czuję się tak samo. Każdej nocy płaczę zwinięta w embrion, mocno przytulając poduszkę. W dzień staram się trzymać, ale czasami nie mogę. Nie uśmiecham się już tak często jak wcześniej. Po prostu nie potrafię. W końcu co mnie nie zabije to rozpie*doli psychicznie..
___________________________________________________________
Kartka z pamiętnika Alice + opis jej uczuć = PROLOG!
Prolog mamy, a więc za tydzień powitamy rozdział 1! Rozdziały będę dodawać w piątki, soboty, niedziele..
Mam nadzieję, że się podoba!
Miśka. xx
